عروض یکی از جنبه های زبان است که توسط جزء فونولوژیک کنترل می شود و تقریبا می توان خرید سمعک فوناک آن را به منزله ریتم و زیر و بمی صدای گفتاری در نظر گرفت. زبان اشاره و زبان گفتاری از جنبه عروض مشابهت دارند به طوری هر دوی آنها قواعدی دارند تا ویژگی های عروضی معمول، مانند قرار دادن مکث در جمله یا گروه بندی کلمات به شکل عبارات آهنگین، را تحت تاثیر قرار دهند. قواعد عروضی روی واحد هایی مانند هجا، کلمات عروضی و عبارات عروضی اِعمال می شوند. از آنجایی که این واحدها در طول زمان می توانند به بیش از یک قسمت (segment) گسترش یابند به آنها suprasegmental گفته می شود.
زبان ها بر اساس گرایش های ریتمیک شان به گروه هایی طبقه بندی شده اند. زبان هایی مثل انگلیسی و هلندی عموما تحت عنوان زبان های stress-timed توصیف می شوند، زیرا هجاهای دارای تکیه نقش مهمی در سازماندهی ریتم در یک عبارت دارند. زبان هایی مانند فرانسوی، اسپانیایی و ایتالیایی تحت عنوان زبان های syllable-timed توصیف می شوند و زبان هایی مانند ژاپنی mora-timed هستند (mora یکی از واحد های وزن عروضی است. از هجاها، واکه ها و همخوان های موجود در قافیه ی هجاکوجکتر است، هسته و coda ی آن mora را تشکیل می دهند). ایده اصلی پشت این طبقه بندی این است که زبان ها دارای ریتم همزمان (isochronous) هستند: مقدار زمانی که از یک تکیه تا تکیه بعدی صرف می شود منظم خواهد بود، تکیه تا تکیه (در انگلیسی)، هجا تا هجا (در اسپانیایی) یا mora تا mora در ژاپنی.
تمایز بین این طبقه بندیِ ریتمیک خیلی ملموس و روشن نیست. به عنوان مثال برخی زبان ها مانند برزیلی ویژگی های زبان های stress-timed و syllable-timed را با هم دارند. همچنین ممکن است تفاوت بین این طبقه بندی های ریتمیک ناشی از تفاوت در محدودیت های ساختار هجا باشد: زبان های stress-timed می توانند ریتم های پیچیده را تحمل کنند؛ زبان های syllable-timed و mora-timed ریتم های ساده تری دارند. به علاوه، زبان های stress-timed تمایل دارند تا واکه های موجود در هجای فاقد تکیه را به واکه های مرکزی تر تبدیل کنند؛ به این فرآیند vowel reduction می گویند. مثلا در زبان انگلیسی بسیاری از هجاهای فاقد تکیه حاوی واکه [ə] هستند. تلفظ واکه ای که زیرش خط کشیده شده را در این دو کلمه مقایسه کنید: harmonic و harmony، که به ترتیب به شکل [ɑ] و [ə] تلفظ می شوند. این فرآیند vowel reduction در زبان های syllable-timed و mora-timed کمیاب است.
یکی از ویژگی های suprasegmental که بسیاری از زبان ها به صورت واجی استفاده می کنند tone است. مثلا Mandarin Chinese چهار تون دارد که برای تمایز لغات از یکدیگر استفاده می شود.

منبع :

https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d9%81%d9%88%d9%86%d8%a7%da%a9/